ننو سفری تک نفره چوبدار

ننو سفری تک نفره چوبدار

مشخصات ننو سفری تک نفره چوبدار

ابعاد : 190 * 85 سانتی‌متر

وزن : 920 گرم

جنس پارچه : پارچه کتان ریز بافت

طول چوب : 40 سانتی متر

تعداد طناب خارج شده : از هر طرف 8 طناب جفتی 

تحمل وزن : 120 کیلوگرم

تخت آویز یا ننو (به انگلیسی: Hammock) یا ننی نوعی گهواره بزرگ است که از چرم یا پارچه ی ضخیم می‌دوزند و دو سر ریسمان آن را به دو درخت یا دو دیوار مقابل بهم می‌بندند. در قدیم به آن ننی، بانوج و بانوچ هم می‌گفتند. با استفاده از یک پتوی بزرگ، مقداری طناب و چهار قطعه چوب کوچک که از محیط جمع‌ آوری می‌شود نیز می‌شود یک ننوی ساده ساخت. از ننو می‌توان در داخل ساختمان یا حیاط و بام خانه و نیز در مسافرت‌های برون‌شهری به‌ویژه مناطق جنگلی استفاده کرد. ننو برای گردشگرانی که قصد گشت و گذار در مناطق جنگلی را داشته و می‌خواهند از گزند حیوانات موذی روز زمین در امان باشند، وسیله کارآمدی است.

در مناطق غربی، ننو نخستین بار توسط مردم آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی برای خواب استفاده شد. بعدها دریانوردان نیز از ننو برای استراحت و صرفه‌جویی در جای خواب بهره بردند.

ننو در خانه‌های قدیمی مازندران با ساختار سقف چوبی، به شکلی بود که بر سقف خانه چهار میخ با فاصلهٔ معین می‌کوبیدند و سپس طنابی را به آن می‌بستند و پایین آن با بستن دو چوب به عرض چهار طناب آویزان شده، ننو شکل می‌گرفت. هنگامی که از ننو استفاده نمی‌شد، چوب‌ها جدا و طناب‌ها به گوشه اتاق بسته می‌شدند.

جامعه‌شناسان، اوقات فراغت را به دو دسته اصلی تفریح فعالانه و منفعلانه تقسیم می‌کنند. این تقسیم‌بندی را می‌توان در مورد تفریح‌ها هم به کار برد. در تفریح فعال برای خوش گذراندن انرژی جسمی یا انرژی روانی صرف می‌کنیم. بعضی وقتها برای تفریحمان انرژی ذهنی می‌گذاریم. مثلاً وقتی کتاب می‌خوانیم یا نقاشی می‌کشیم. به هر حال تفریح‌های فعال همیشه با هیجان همراه هستند.

برخلاف تفریح فعال، در تفریح منفعل انرژی جسمی یا ذهنی زیادی صرف نمی‌کنیم. واضح‌ترین نمونه تفریح منفعل، تماشای تلویزیون است البته به هر حال موقع تماشای تلویزیون فعالیت ذهنی می‌کنیم، اما هر چه برنامه‌ای که تماشا می‌کنیم عامه پسندتر باشد، کمتر ذهن ما را درگیر می‌کند. در تفریح منفعلانه بیشتر از اینکه مختار باشیم، تسلیم هستیم.

• تفریح و زندگی فعال برای سلامتی فرد اهمیت دارد.
• تفریح و پارک‌ها باعث تقویت بنیاد خانواده و ایجاد جوامعی سالمتر می‌شود.
• تفریح هزینه‌های مربوط به مراقبت‌های پزشکی، خدمات اجتماعی و پلیس و دادگستری را کاهش می‌دهد.
• تفریح و گردشگاه‌ها مولد قوی اقتصادی به‌شمار می‌رود.

تفریح انسان را از بیماری های روانی همچون افسردگی حفظ میکند.